Harry, Fred en George

Het is alweer lang, lang geleden dat ik een blogbericht heb geschreven,
dat komt grotendeels door:
1. De zomervakantie
2. Dingen voorbereiden voor nieuw schooljaar.
3. -Na de zomervakantie- Huiswerk.
4.  en Luiheid
 Eindelijk heb ik nu dan weer inspiratie voor een nieuw onderwerp, een onderwerp dat is gekomen door de eerste les Biologie. (Het heeft dus niet met Harry Potter te maken.)
Eén week lang, moet ik deze drie kleine vriendjes opvoeden (dat houdt in: ervoor zorgen dat ze niet doodgaan).

 Het zijn meelwormen en worden later meeltorren. Laat ik ze even voorstellen:

 Dit hier is Fred, hij is de langste van de drie.

En dit is George, met het zwarte plekje op zijn rug.

En als laatste: Harry, de kleinste en de donkerste.







Af-en-toe moet ik een appelschilletje of een stukje wortel in het bakje leggen, maar eigenlijk zijn het gewoon doodsaaie beesten. En bovendien zijn ze erg goed in het spelen alsof ze dood zijn. Een paar minuten geleden bijvoorbeeld lag George nog doodstil in een hoekje (ik natuurlijk denken dat hij was gestorven), maar toen ik een nieuw stukje appel in het bakje legde, kwam hij opeens weer tot leven...
Als alles goed gaat, en ze eten elkaar niet op, moeten ze er zo uit komen te zien:

 

Als een echte Meeltor dus.

Zodra er weer iets bijzonder gebeurt met Harry, Fred en George, zal ik er metéén een berichtje van maken. 

Dit was deel 1 van HET DAGBOEK VAN DE WURMPJES

Ambulances, Brandweerwagens en Traumahelicopters....

Deze avond was het een hele drukte op de dijk langs het Noord-Hollandskanaal. Er was namelijk weer eens een brommer over het bruggetje gevlogen en in het gras beland. Dit gebeurt hier wel vaker, maar meestal staat de bestuurder zelf al snel weer op. Nu was het anders, ik zal vertellen hoe het is gegaan:

Mijn ouders en ik zaten buiten te eten in de tuin. Nou eigenlijk wilden we het eten net opscheppen, toen we een harde "KRAK!" hoorden. Mijn vader zag hoe een brommertje te hard over de brug racete, en uiteindelijk in het gras gelanceerd werd. Hij kwam hard neer, heel hard. Normaal gesproken staat de bestuurden wel weer op en loopt vloekend en tierend met zijn brommertje aan de hand naar de Eerste Hulp (die gelukkig vlakbij is). Deze keer bleef hij liggen, en mijn vader rende er op af, terwijl mijn moeder 112 belde. Ook nog een paar andere mensen uit de buurt schoten te hulp en bleven daar tot de ambulance kwam. Bij één ambulance bleef het niet. Even later kwam er nog een ambulance bij, gevolgd door een brandweerwagen. Het toppunt was toch echt de Traumahelikopter, ook al bleef me onduidelijk waarom die er bij moest zijn, zó ernstig was het nou ook weer niet, dacht ik..
De gewonde werd uiteindelijk op een brancard naar de ambulance gebracht. Volgensmij zag het er niet erg fijn uit, en ook was hij nog buiten bewustzijn. De man was dus veel te hard, zonder helm, over het bruggetje gevlogen..

Natúúrlijk heb ik foto's gemaakt, Robin Abbing was ter plaatse!

 De ambulancebroeders rennen er op af!

                                              

                             De brandweer en ambulance

 Ze schieten te hulp..

De Traumahelikopter 

                      Drukte bij de ambulance

Concert

Hoi allemaal,
Het is toch weer een flinke tijd geleden toen ik mijn laatste blogbericht heb gepost, ook al had ik nog gezegd dat ik snel weer een bericht zou schrijven... Nu, na meer dan een maand, schrijf ik hier dan eindelijk weer eens een bericht. Maar... Waar over?

Ik ben laatst met mijn ouders naar een concert van de Belgische band Zita Swoon geweest. Zita Swoon maakt eigenlijk alle soorten muziek. Blues, Funk, Folk en meer.. Bij het concert waar ik was, waren er een zangeres en een balafonist uit Burkina Faso (een republiek in West-Afrika) bij.
Op het eind, gingen verschillende vrouwen uit het publiek uit zichzelf dansen voor het podium...
Het was mijn állereerste concert, en super leuk! Zeker een aanrader dus!
Ohja, en op het eind stonden er een paar bandleden cd's te verkopen, voor mij dus mooi een kans om een handtekening te vragen...

Verder heb ik laatst een foto ingestuurd voor een fotowedstrijd over wind. Hier is mijn foto:

 

Een zwevende meeuw in Zeeland..

De laatste nieuwtjes uit Noord.

Het is weer een heel erg lange tijd geleden dat ik mijn laatste bericht heb gepost. Dat komt, omdat ik een soort van blogpauze/stop had. Ik heb de Eind-Cito op school gemaakt en moest me inschrijven op een nieuwe, middelbare school. Die school waar ik me had ingeschreven had jammer genoeg een loting. Maar gelukkig ben ik toch ingeloot!

Verder heb ik afgelopen weekend meegedaan aan een gitaar-concour. Dat wil zeggen: een wedstrijd voor gitaristen. En misschien heb ik het al een keer geschreven: ik speel dus gitaar. Het concour was 's ochtends in Rotterdam, dus dat was vroeg opstaan! Uiteindelijk kwamen we daar aan en moest ik na ruim een half uur voorspelen. Het ging allemaal goed, maar ik ben pas 2e jaars en veel kinderen daar waren al 3e jaars. Uiteindelijk kreeg ik van de jury 16 punten op de schaal van 25. Da's toch goed?

Verder is het eindelijk lente! Het wordt weer warm en overal worden jonge dieren geboren. Vlakbij mijn huis zijn boerderijen, dus dat wordt lammetjes kijken... Zo lief zijn ze als ze allemaal gekke sprongen maken, of gaan drinken bij hun moeder. Ik heb een paar foto's gemaakt van de dichtstbijzijnde lammetjes die mijn moeder en ik konden vinden.

Hier de Gebroeders Lam.

                             



                                  En gezellig de hele familie....

Op de rug van moeder Schaap.













Dit was het bericht dan maar weer...
Ohja! En de bloesemboom in de tuin (van de buren) staat volop in bloei! Nog even een foto hiervan:

 Taddaaaamm!

Duc de eend..

Al ongeveer een jaar woont er een nieuw dier bij mijn huis in de sloot. Het is Duc. Duc is een eend. Niet zomaar een gewone eend, maar een Muskuseend. Muskuseenden komen vooral voor op kinderboerderijen voor. En dat verklaart hoe Duc bij mij in de sloot is gekomen; er is vlakbij een kinderboerderij!

Toch snap ik nog steeds niet hoe Duc helemaal bij mij in de buurt is beland. Zo dichtbij is die kinderboerderij nou ook niet. Voor een eend is dat toch een flink stuk zwemmen. (Als hij überhaupt wel heeft gezwommen..)


Aangezien Duc van een kinderboerderij komt, is hij totaal niet schuw voor mensen. Als je hem brood komt voeren loopt hij werkelijk voor je voeten. Hij is ook totaal niet bang voor katten. Mijn kat Snoesie blijft zelfs liever bij hem uit de buurt!

Toch zal Duc zich niet snel alleen voelen zonder zijn vrienden van de kinderboerderij. Er zijn genoeg andere eenden in de sloot, waar hij het al best goed mee kan vinden. Op deze foto zie je Duc met zijn 2 vrienden aan de kant van de sloot zitten. Gezellig, toch?






Verder heb ik (zoals gewoonlijk) nog wat foto's, onder andere van 3 vogeltjes die ik heb gespot in de tuin.

 Een lief, klein Pimpelmeesje..

En 2 Halsbandparkieten

-----------------------------------------------------------

Je zal wel denken; waarom deze foto? Nou, als je goed kijkt zie je dat er een flink stuk van de tafel is afgebroken. En raad een wie dat heeft gedaan...?

Die dikke Snoesie is er met zijn volle gewicht vanaf het dak op gesprongen. Tsja, is de tafel nou erg slap, of is Snoesie heel zwaar?

Een verhaal vanuit een kat: Het nachtleven in huis.

Ik heb momenteel niet zo veel inspiratie voor een echt blogbericht, dus heb ik alvast het vervolg op mijn vorige bericht ("Een verhaal geschreven door een kat") geschreven.

Een verhaal vanuit een kat: Het nachtleven in huis

Gapend word ik wakker. Het is nog donker buiten en de bazen liggen nog in hun nest, dus ik kan nog niet naar buiten. De enige optie is dat ik een van de bazen wakker moet maken, maar daar zijn ze meestal niet zo blij mee. Toch ga ik naar boven. Ik trippel de trap op en duw tegen de deur. Gelukkig, ze hebben 'm op een kiertje laten staan. Moederbaas en grote baas liggen nog rustig te slapen. Dan maar naar de kleine baas. Zij heeft haar nest helemaal boven in het huis, dus moet ik nog één trap op. Door het raam zie ik de maan schijnen, maar het wordt al wat lichter. De bazen slapen altijd heel erg lang. Ik verspreid mijn slaap over de hele dag. Slapen, naar buiten en eten, zo ziet mijn dag er meestal uit. Soms veranderd het nog wel eens als ik buiten ben en de bazen gaan met z'n allen weg, dan doen ze de tuindeur altijd achter zich dicht. En geen rekening houden met de kat hè. In dat geval heb ik toch liever een kattenluikje.

Iets zachter klim ik de trap naar de kamer van kleine baas op. Zij slaapt ook, niet dat dat bijzonder is 's nachts. Wat zal ik nu eens gaan doen? Ik kan op haar nest springen en dan tussen haar benen gaan liggen of ik kan ergens anders in de kamer een plekje gaan zoeken en dan 'per ongeluk' iets laten vallen. Ik kies voor het eerste. Met één sprong beland ik op het nest. Ik kneed de dekens goed met mijn poten en ga na eerst een paar rondjes draaien confortabel liggen. Nu zal je wel denken: hij ging toch de bazen wakker maken? Nou, daar ben ik nu druk mee bezig. Na een tijdje draaien en liggen beweegt de kleine baas zich. Ze gaat rechtop zitten en duwt met wat gemopper mij van haar benen af. Daarna gaat ze weer liggen. Zachtjes kruip ik weer een stuk omhoog in het bed en beland weer op haar benen. 'Snoesie!..' mompelt ze, waarna ze uit haar bed stapt. Ze tilt me op en loopt de trap af. Ik haat het als mensen me optillen. Ik hou het nooit langer dan een halve minuut uit. Nadat ze me naar beneden heeft gebracht zet ze me neer bij de deur van de andere trap. Daarna loopt ze weg en trekt de deur dicht. Dat was niet de afspraak! Ze hoefde alleen maar de tuindeur voor me open te doen, maar dat was alweer te veel. Nu ligt ze vast alweer lekker in haar nest te slapen, zonder énig medelijden te hebben met mij! Ik sta op en loop de kamer van de grote bazen in. Het heeft geen zin om nog een keer zo'n actie uit te voeren, dus ga ik ook maar weer slapen. Ik spring op het nest van de bazen en nestel me tussen hen in. Al snel val ik in slaap.
De volgende ochtend word ik hardhandig wakker geschud doordat de grote baas uit zijn bed stapt. Buiten is het nog schemerig, maar blijkbaar weer tijd om aan het werk te gaan voor het staartloze volk. Ik spring van het bed en loop naar beneden. Nu móeten ze me wel naar buiten laten. En ja, grote baas strompelt vermoeid van de trap af naar beneden. Als hij mij ziet staan loop hij naar me toe en doet de deur open. Eindelijk! Vrijheid! Opgewekt draaf ik door de tuin naar de tuintafel. Vanaf die plek oriënteer ik me vaak waar ik heen zal gaan. Ik staar wat voor me uit naar de vogels die voorbij vliegen. In de verte hoor ik een tweewielig monster voorbij racen en over de dijk fietst een staartloze voorbij. Het ochtendleven is weer begonnen.

Een verhaal geschreven door een kat

Hier is weer een nieuw bericht, maar deze keer een beetje anders dan normaal, het is een verhaal.

Een verhaal vanuit een kat

Slaapdronken doe ik mijn ogen open. Het is midden op de dag en de bazen zijn druk bezig met hun dingen die ze moeten doen. Ik daarentegen kan wel de hele dag slapen als het moest. Ik rek me uit met een enorme gaap en spring van mijn stoel af. De kleine baas komt naar me toe en aait me over mijn hoofd. Ik geef een kopje terug en loop daarna naar mijn etensbak om te kijken of er nog wat lekkers in zit. Helaas, alleen maar wat oude brokken die ik die ochtend overgelaten had. Ik trippel terug door de woonkamer en spring op de tafel. Altijd moet ik eerst op de tafel hebben gezeten vóór ik naar buiten ga. Het is gewoon een gewoonte, kan ik ook niks aan doen. Er staan mooie rode bloemen in een vaas op de tafel. Er staan bijna altijd bloemen op tafel. Soms zijn het bloemen die lekker ruiken, waar ik altijd uitbundig met mijn neus aan ga zitten. Dat vinden de bazen heel grappig, wat ik niet begrijp. Wat ik niet begrijp van hún dat zij het zo lekker vinden om zichzelf onder te dompelen in water. Ze hebben zelfs een ingebouwde warme-regenmachine waar ze bijna dagelijks onder gaan staan. Ik moet d'r niks van hebben, als je dat maar weet. Uiteindelijk sta ik weer op en spring ik van de tafel af. De deur is dicht, zoals altijd. Vroeger had ik nog een luikje, maar toen wilden de bazen een nieuw thuis en kreeg ik een luikloze deur waar ik altijd veel langer moet wachten voor ik naar buiten kan. Ik krabbel aan de deur en in een mum van tijd komt kleine baas eraan die me naar buiten laat. Met mijn kop fier in de lucht en mijn borst naar voren betreed ik mijn territorium. Het huis is van de bazen en de tuin van mij.

De tuintegels nat en de lucht is grijs. Ik loop door totdat ik opeens de pootstappen van een andere kat hoor. Vliegensvlug draai ik me om en kijk in de ogen van een jonge zwarte kat, die me onschuldig aankijkt. 'Oh, jij weer. Leer je nou nooit eens dat jij je eigen territorium hebt?' sis ik. 'Eh, ik.. De tuindeur was op slot dus ik moest wel door jou tuin..' antwoord het katje aarzelend. Wat een slecht smoes zeg. 'Zelfs ík kan door dat hek, zeur niet. En nu weg!' Het katje draait zich om en rent met opgezette haren terug naar z'n huis. Tevreden loop ik verder de tuin uit. Er is niemand buiten. In de verte hoor ik het geraas van monsters die over de brug racen. In de sloot zwemmen meerkoeten. Ik ben best goed in jagen, zeker op meerkoeten. Maar vandaag heb ik geen zin. In een drafje loop ik naar wat hoog gras naast de sloot en doe ik daar mijn behoeftes, daarna ga ik weer in de ingang van mijn territorium zitten. Opeens klinkt er een hels geblaf en aan de overkant van de sloot staat mijn aartsvijand, Hond. Ik zet mijn haren omhoog en ontbloot mijn tanden. Zolang Hond maar niet naar me toe komt kan ik hier rustig blijven staan. Tot mijn grootste schrik is Hond los en komt met een sneltrein vaart mijn kant op. Waarom houden mensen hun honden toch nooit aan de lijn? Ik sprint weg, maar ik hoor Hond nog steeds achter me aan rennen. Wat ik nog meer hoor is het geschreeuw van de baas van Hond die er voor probeert te zorgen dat Hond terugkomt. Het heeft niet zo veel succes, maar uiteindelijk keert Hond toch terug naar zijn baas. Ik merk dat ik een eind weg van mijn territorium ben geraakt en besluit maar snel terug te gaan. 'Hey Snoes,' roept iemand naar me. Ik draai me om en zie een vriendelijke zwart-witte poes voor me staan. Het is Eva, de enige kat uit de buurt die ik mag. 'Hoi Eva,' begroet ik haar. De rillingen van Hond lopen nog over mijn rug. 'Hoe issie?' vraagt Eva. 'Hond kwam weer achter me aan en de kat van de buren kan het nog steeds niet laten om achter me aan te komen,' antwoord ik vermoeid. De poes knikt begrijpend. 'Hij en zijn zusje zullen het nog wel leren, je weet dat ze nog jong zijn, misschien zien ze je wel als een soort van vader.' Ik grijns. Altijd heeft Eva wel een goed antwoord. 'Nou, zo jong zijn ze nou ook weer niet, maar toch heb je gelijk.' Ik kijk schichtig om me heen om te kijken of Hond er echt niet meer is en praat daarna verder. 'Ik ga maar weer eens terug naar huis. Daag!' Ik glimlach nog eens en ren daarna terug naar huis.

Kleine baas doet de deur al meteen open als ze me aan ziet komen. Ik strijk langs haar benen en loop daarna door naar mijn etensbak, die weer gevuld is met brokken. Tevreden ga ik zitten en verorber de brokken. De rest van de dag lig ik weer op mijn stoel in een diepe slaap.

Door Snoesie, getypt door Robin

Wieweet schrijf ik nog een keer een vervolg op dit verhaal, die ik dan natuurlijk meteen op mijn blog zet.
Verder heb ik nog wat leuke foto's die bij het verhaal horen;

Ohja, en onder het viaduct waar ik een paar weken geleden graffiti foto's maakte is weer wat nieuws bijgekomen..

"Snop"

"KMX (of KMK)"

Dat was het weer voor deze week..

Reacties zijn altijd welkom! ;)

Kamer te huur!

Hebt u ook gehoord dat de Vogelbescherming heeft gevraagd om voedsel voor de vogels in uw tuin te hangen? Zeker wel doen hoor, die vogeltjes kunnen niet zoals wij even hun eten in de Albert Heijn kopen. Het kleinste zakje noten is al genoeg! Als je geen tuin hebt maakt dat ook niets uit, vetbollen kan je overal ophangen.

Van de website van de Vogelbescherming heb ik winter-survivaltips voor vogels gehaald:

De winter survivaltips voor vogels op een rij:

1. Hang voedersilo’s op met vogelvoer. Strooi ook wat voer tussen de struiken, zodat schuwe vogels ook aan hun trekken komen.
2. Behalve pindaslingers en vetbollen, kunt u ook voer uit eigen keuken geven. Denk aan kaas (zonder de korsten), brood en fruit. Merels zijn bijvoorbeeld dol op rotte appels.
3. Geef water in een ondiepe schaal. Ververs het water dagelijks. Als het hard vriest kunt u het water vervangen door geschaafd ijs.
4. Hang een nestkast op. Kleine vogels, zoals de winterkoning, gebruiken dit als schuilplaats bij slecht weer.
5. Veeg afgevallen bladeren op een hoopje in de tuin, of onder de struiken. Ook dit is een prima schuilplaats en de vogels kunnen er scharrelen naar voedsel.
6. Voer dagelijks: bij voorkeur ’s ochtends vroeg of einde van de middag.
7. Voer kleine beetjes tegelijk, zodat het voedsel niet bederft. Op die manier komt er ook geen ongedierte op af.

Toch lusten vogels blijkbaar niet al het voedsel wat je voor ze ophangt. Hier een appel-huisje waar de appel al dagen lang hangt terwijl er géén hap uit gegeten wordt.

Rare vogels...






Ook hebben we in en om onze tuin een heel bungalowpark hangen, waar óók al geen gebruik van wordt gemaakt..! Dus: als u nog wat dakloze vogels kent die op zoek zijn naar een kamer kunt u ons tippen!

Kamer te huur!

Ook verdwaalde insecten kunnen een bungalow huren, en nog een mooie ook!


Inclusief openhaard en roomservice.