Een verhaal vanuit een kat: Het nachtleven in huis.

Ik heb momenteel niet zo veel inspiratie voor een echt blogbericht, dus heb ik alvast het vervolg op mijn vorige bericht ("Een verhaal geschreven door een kat") geschreven.

Een verhaal vanuit een kat: Het nachtleven in huis

Gapend word ik wakker. Het is nog donker buiten en de bazen liggen nog in hun nest, dus ik kan nog niet naar buiten. De enige optie is dat ik een van de bazen wakker moet maken, maar daar zijn ze meestal niet zo blij mee. Toch ga ik naar boven. Ik trippel de trap op en duw tegen de deur. Gelukkig, ze hebben 'm op een kiertje laten staan. Moederbaas en grote baas liggen nog rustig te slapen. Dan maar naar de kleine baas. Zij heeft haar nest helemaal boven in het huis, dus moet ik nog één trap op. Door het raam zie ik de maan schijnen, maar het wordt al wat lichter. De bazen slapen altijd heel erg lang. Ik verspreid mijn slaap over de hele dag. Slapen, naar buiten en eten, zo ziet mijn dag er meestal uit. Soms veranderd het nog wel eens als ik buiten ben en de bazen gaan met z'n allen weg, dan doen ze de tuindeur altijd achter zich dicht. En geen rekening houden met de kat hè. In dat geval heb ik toch liever een kattenluikje.

Iets zachter klim ik de trap naar de kamer van kleine baas op. Zij slaapt ook, niet dat dat bijzonder is 's nachts. Wat zal ik nu eens gaan doen? Ik kan op haar nest springen en dan tussen haar benen gaan liggen of ik kan ergens anders in de kamer een plekje gaan zoeken en dan 'per ongeluk' iets laten vallen. Ik kies voor het eerste. Met één sprong beland ik op het nest. Ik kneed de dekens goed met mijn poten en ga na eerst een paar rondjes draaien confortabel liggen. Nu zal je wel denken: hij ging toch de bazen wakker maken? Nou, daar ben ik nu druk mee bezig. Na een tijdje draaien en liggen beweegt de kleine baas zich. Ze gaat rechtop zitten en duwt met wat gemopper mij van haar benen af. Daarna gaat ze weer liggen. Zachtjes kruip ik weer een stuk omhoog in het bed en beland weer op haar benen. 'Snoesie!..' mompelt ze, waarna ze uit haar bed stapt. Ze tilt me op en loopt de trap af. Ik haat het als mensen me optillen. Ik hou het nooit langer dan een halve minuut uit. Nadat ze me naar beneden heeft gebracht zet ze me neer bij de deur van de andere trap. Daarna loopt ze weg en trekt de deur dicht. Dat was niet de afspraak! Ze hoefde alleen maar de tuindeur voor me open te doen, maar dat was alweer te veel. Nu ligt ze vast alweer lekker in haar nest te slapen, zonder énig medelijden te hebben met mij! Ik sta op en loop de kamer van de grote bazen in. Het heeft geen zin om nog een keer zo'n actie uit te voeren, dus ga ik ook maar weer slapen. Ik spring op het nest van de bazen en nestel me tussen hen in. Al snel val ik in slaap.
De volgende ochtend word ik hardhandig wakker geschud doordat de grote baas uit zijn bed stapt. Buiten is het nog schemerig, maar blijkbaar weer tijd om aan het werk te gaan voor het staartloze volk. Ik spring van het bed en loop naar beneden. Nu móeten ze me wel naar buiten laten. En ja, grote baas strompelt vermoeid van de trap af naar beneden. Als hij mij ziet staan loop hij naar me toe en doet de deur open. Eindelijk! Vrijheid! Opgewekt draaf ik door de tuin naar de tuintafel. Vanaf die plek oriënteer ik me vaak waar ik heen zal gaan. Ik staar wat voor me uit naar de vogels die voorbij vliegen. In de verte hoor ik een tweewielig monster voorbij racen en over de dijk fietst een staartloze voorbij. Het ochtendleven is weer begonnen.