Een verhaal geschreven door een kat

Hier is weer een nieuw bericht, maar deze keer een beetje anders dan normaal, het is een verhaal.

Een verhaal vanuit een kat

Slaapdronken doe ik mijn ogen open. Het is midden op de dag en de bazen zijn druk bezig met hun dingen die ze moeten doen. Ik daarentegen kan wel de hele dag slapen als het moest. Ik rek me uit met een enorme gaap en spring van mijn stoel af. De kleine baas komt naar me toe en aait me over mijn hoofd. Ik geef een kopje terug en loop daarna naar mijn etensbak om te kijken of er nog wat lekkers in zit. Helaas, alleen maar wat oude brokken die ik die ochtend overgelaten had. Ik trippel terug door de woonkamer en spring op de tafel. Altijd moet ik eerst op de tafel hebben gezeten vóór ik naar buiten ga. Het is gewoon een gewoonte, kan ik ook niks aan doen. Er staan mooie rode bloemen in een vaas op de tafel. Er staan bijna altijd bloemen op tafel. Soms zijn het bloemen die lekker ruiken, waar ik altijd uitbundig met mijn neus aan ga zitten. Dat vinden de bazen heel grappig, wat ik niet begrijp. Wat ik niet begrijp van hún dat zij het zo lekker vinden om zichzelf onder te dompelen in water. Ze hebben zelfs een ingebouwde warme-regenmachine waar ze bijna dagelijks onder gaan staan. Ik moet d'r niks van hebben, als je dat maar weet. Uiteindelijk sta ik weer op en spring ik van de tafel af. De deur is dicht, zoals altijd. Vroeger had ik nog een luikje, maar toen wilden de bazen een nieuw thuis en kreeg ik een luikloze deur waar ik altijd veel langer moet wachten voor ik naar buiten kan. Ik krabbel aan de deur en in een mum van tijd komt kleine baas eraan die me naar buiten laat. Met mijn kop fier in de lucht en mijn borst naar voren betreed ik mijn territorium. Het huis is van de bazen en de tuin van mij.

De tuintegels nat en de lucht is grijs. Ik loop door totdat ik opeens de pootstappen van een andere kat hoor. Vliegensvlug draai ik me om en kijk in de ogen van een jonge zwarte kat, die me onschuldig aankijkt. 'Oh, jij weer. Leer je nou nooit eens dat jij je eigen territorium hebt?' sis ik. 'Eh, ik.. De tuindeur was op slot dus ik moest wel door jou tuin..' antwoord het katje aarzelend. Wat een slecht smoes zeg. 'Zelfs ík kan door dat hek, zeur niet. En nu weg!' Het katje draait zich om en rent met opgezette haren terug naar z'n huis. Tevreden loop ik verder de tuin uit. Er is niemand buiten. In de verte hoor ik het geraas van monsters die over de brug racen. In de sloot zwemmen meerkoeten. Ik ben best goed in jagen, zeker op meerkoeten. Maar vandaag heb ik geen zin. In een drafje loop ik naar wat hoog gras naast de sloot en doe ik daar mijn behoeftes, daarna ga ik weer in de ingang van mijn territorium zitten. Opeens klinkt er een hels geblaf en aan de overkant van de sloot staat mijn aartsvijand, Hond. Ik zet mijn haren omhoog en ontbloot mijn tanden. Zolang Hond maar niet naar me toe komt kan ik hier rustig blijven staan. Tot mijn grootste schrik is Hond los en komt met een sneltrein vaart mijn kant op. Waarom houden mensen hun honden toch nooit aan de lijn? Ik sprint weg, maar ik hoor Hond nog steeds achter me aan rennen. Wat ik nog meer hoor is het geschreeuw van de baas van Hond die er voor probeert te zorgen dat Hond terugkomt. Het heeft niet zo veel succes, maar uiteindelijk keert Hond toch terug naar zijn baas. Ik merk dat ik een eind weg van mijn territorium ben geraakt en besluit maar snel terug te gaan. 'Hey Snoes,' roept iemand naar me. Ik draai me om en zie een vriendelijke zwart-witte poes voor me staan. Het is Eva, de enige kat uit de buurt die ik mag. 'Hoi Eva,' begroet ik haar. De rillingen van Hond lopen nog over mijn rug. 'Hoe issie?' vraagt Eva. 'Hond kwam weer achter me aan en de kat van de buren kan het nog steeds niet laten om achter me aan te komen,' antwoord ik vermoeid. De poes knikt begrijpend. 'Hij en zijn zusje zullen het nog wel leren, je weet dat ze nog jong zijn, misschien zien ze je wel als een soort van vader.' Ik grijns. Altijd heeft Eva wel een goed antwoord. 'Nou, zo jong zijn ze nou ook weer niet, maar toch heb je gelijk.' Ik kijk schichtig om me heen om te kijken of Hond er echt niet meer is en praat daarna verder. 'Ik ga maar weer eens terug naar huis. Daag!' Ik glimlach nog eens en ren daarna terug naar huis.

Kleine baas doet de deur al meteen open als ze me aan ziet komen. Ik strijk langs haar benen en loop daarna door naar mijn etensbak, die weer gevuld is met brokken. Tevreden ga ik zitten en verorber de brokken. De rest van de dag lig ik weer op mijn stoel in een diepe slaap.

Door Snoesie, getypt door Robin

Wieweet schrijf ik nog een keer een vervolg op dit verhaal, die ik dan natuurlijk meteen op mijn blog zet.
Verder heb ik nog wat leuke foto's die bij het verhaal horen;

Ohja, en onder het viaduct waar ik een paar weken geleden graffiti foto's maakte is weer wat nieuws bijgekomen..

"Snop"

"KMX (of KMK)"

Dat was het weer voor deze week..

Reacties zijn altijd welkom! ;)

Kamer te huur!

Hebt u ook gehoord dat de Vogelbescherming heeft gevraagd om voedsel voor de vogels in uw tuin te hangen? Zeker wel doen hoor, die vogeltjes kunnen niet zoals wij even hun eten in de Albert Heijn kopen. Het kleinste zakje noten is al genoeg! Als je geen tuin hebt maakt dat ook niets uit, vetbollen kan je overal ophangen.

Van de website van de Vogelbescherming heb ik winter-survivaltips voor vogels gehaald:

De winter survivaltips voor vogels op een rij:

1. Hang voedersilo’s op met vogelvoer. Strooi ook wat voer tussen de struiken, zodat schuwe vogels ook aan hun trekken komen.
2. Behalve pindaslingers en vetbollen, kunt u ook voer uit eigen keuken geven. Denk aan kaas (zonder de korsten), brood en fruit. Merels zijn bijvoorbeeld dol op rotte appels.
3. Geef water in een ondiepe schaal. Ververs het water dagelijks. Als het hard vriest kunt u het water vervangen door geschaafd ijs.
4. Hang een nestkast op. Kleine vogels, zoals de winterkoning, gebruiken dit als schuilplaats bij slecht weer.
5. Veeg afgevallen bladeren op een hoopje in de tuin, of onder de struiken. Ook dit is een prima schuilplaats en de vogels kunnen er scharrelen naar voedsel.
6. Voer dagelijks: bij voorkeur ’s ochtends vroeg of einde van de middag.
7. Voer kleine beetjes tegelijk, zodat het voedsel niet bederft. Op die manier komt er ook geen ongedierte op af.

Toch lusten vogels blijkbaar niet al het voedsel wat je voor ze ophangt. Hier een appel-huisje waar de appel al dagen lang hangt terwijl er géén hap uit gegeten wordt.

Rare vogels...






Ook hebben we in en om onze tuin een heel bungalowpark hangen, waar óók al geen gebruik van wordt gemaakt..! Dus: als u nog wat dakloze vogels kent die op zoek zijn naar een kamer kunt u ons tippen!

Kamer te huur!

Ook verdwaalde insecten kunnen een bungalow huren, en nog een mooie ook!


Inclusief openhaard en roomservice.